belki de hayatımın dörtte üçünü yaşadım. ne de olsa 21 yaşındayım ve gitar tıngırdatıyorum. belki de beş dakika sonra karşımda sonsuza dek açılmayacak gibi kararlı duran kapı içe doğru açılır ve giren kişi beni bi başkasıyla karıştırır. bununla da kalmayarak sevgilimin az önce boynuzlu ve pembe tayt giymiş kişiler tarafından tecavüze uğradığını ve daha sonra da yavru ağzı jartiyer giymiş kuyruklu ve bıyıklı herifler tarafından öldürüldüğünü söyleyebilir. bunun üzerine -sevgilim olmamasına rağmen- öfkelenmek yahut üzülmek yerine şaşkınlıktan kalp krizi geçirebilirim. muhtemeldir. galiba hayat dediğimiz şey de "bütün bu bahsettiğim metaforların kulağa çok mantıklı gelmesi" ile eş değerdir.
karşımdaki kapının balkon kapısı olduğunu söylemeyi unutmuşum. bence en güzel kısmı bu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
eyvallah