Yaklaşık 1 aydır beklenilen oldu ve "dede"miz underground bi blues albümü yaptı. "Dede"miz diyorum çünkü ona yakın çevresi öyle hitap ediyor. Emre Nalbantoğlu ile 7 yaşımda tanıştım. Aynı binada iki üst katımızda oturuyordu. Kardeşi Erdem abi, annesi Zeynep teyze, babası Yalçın amca... Hepsi hayatımda her edinmiş insanlar. Benim o dönemlerde bilgisayarım yoktu ve Nalbantoğlu kardeşler tam birer gamer idiler. Onları izlemek çok keyif verirdi bana. Global Operation olsun, GTA II olsun, o dönemdeki menajerlik oyunları olsun hepsini onlarda gördüm, öğrendim, izledim. İxir adlı internet paketini ilk onlarda gördüm. Hatta GTA II oynayacağım diye bilgisayarlarından yanlışlıkla her önüme geleni silmişliğim bile oldu. Bizim oturduğumuz sitede akşam eş dost toplanır, Emre abi gitarını alır herkese gitar çalar şarkı söylerdi. Benim gitar çalmak istememe en başta vesile olan insanlardan birisidir kendisi. Yaklaşık 1 ay önce stüdyoda kayıtlarına başladığı ilk albümünü bu sabaha karşı youtube üzerinden dinleyenleriyle paylaştı. Playlist'e aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.
Ben albüm üzerine bi şeyler yazmak istedim. Elbette onu değerlendirmek, eleştirmek bana düşmez ama ben yazacağım şeyleri ona borç bilirim.
Öncelikle albümü dinledim ve bütün samimiyetimle söylüyorum beklentilerimin çok çok çok üstünde bi çalışma olmuş. Besteler harika, gitarlar muazzam, davul ve bass fevkalade. Elbette ufak tefek bazı şeyler var ama zaten onu tanıyan ve takip eden birisi onun bu albümü ne şartlarda ve nası bi kafayla yaptığını bildiğinden, bunlar olmasa zaten albümün tadı olmazdı diyecektir. Kendisi benim tanıdığım ve çok sevdiğim bi büyüğüm olduğundan torpil geçmiyorum! Albüm gerçekten harika, ben şu şarkı iyi şu şarkı kötü gibi bi seçim yapamadım, hepsini ayrı ayrı çok beğendim. O nedenle genel olarak albüm adına konuştum, şarkılar üzerinden gitmedim.
Ben içtenlikle bu albümü baştan sona dinlemenizi tavsiye ediyorum! "İnsansın" şarkısıyla başlayabilirsiniz olaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
eyvallah